Bir Sinema Bakiresi Gibi: Madonna, Umutsuz Susan Peşinde Stratosfere Nasıl Gitti | Komedi Filmleri

gO zamanlar tanınmayan Rosanna Arquette’in, hiç tanınmayan Aidan Quinn’in ve Madonna adlı bir divanın film kariyerlerini başlatırken, 1985 yapımı Still Desperately Seeking Suzanne, tüm zamanların en zeki oyunculuk işlerinden biri olduğunu iddia ediyor. Ve bu, daha az bilinen yardımcı oyuncu kadrosuna gelmeden önce: Arquette’in salak kız kardeşi Laurie Metcalf! Sunucu olarak John Turturro! John Laurie, saksafon çalan bir komşu olarak zar zor görülüyor! Sokak satıcıları rolünde Giancarlo Esposito!

Manhattan’da hala genç ve açken geleceğin yetenekleri için harika bir çağrı. Bunun nedeni, Umutsuzca Susan’ı Arıyor’un New York’ta en az fareler kadar sanatçının yaşadığı bir dönemde geçmesi değil, aynı zamanda o dönemin bir ürünü olması. “Şehir parçalanıyordu ve kira çok ucuz olduğu için şehir merkezinde hevesli sanatçılar vardı. Bu yüzden filmi o zamanlar otantik olan insanlarla doldurmak istedim. Filmin yönetmeni Susan Seidelman, evinden görüntülü sohbet yoluyla bana söyledi. Kansas’ta birinin onları tanıması onun ve benim umrumda değildi, ama New Yorklular onların New Yorklu olduklarını bilirdi. Çift, New York şehir merkezinde birkaç on yıl sonra yakın zamanda taşındı. değişti,” diye açıklıyor, her ne kadar şimdi New Jersey’de olsa da, gerçek bir New York’lunun özlemiyle.)

Çaresiz Susan, erkek arkadaşı Jim’in (Robert Joy) gazetenin kişisel ilanlar bölümüne mektuplar bıraktığı Susan (Madonna) adında bir adama takıntılı hale gelen sıkılmış bir banliyö ev hanımı Roberta’nın (Arquette) hikayesini anlatmaya çalışıyor. Roberta, Susan’ı şehirde takip eder ve onun gibi giyinmeye başlar – Instagram’da bir etkileyiciyi takip eden birinin benzeri. Çeşitli sarmal olay örgüsünden sonra, Roberta, Jim’in kız arkadaşı Des (Quinn) tarafından Susan ile karıştırılır ve daha hafif, daha romantik dokunuşlarla kargaşa başlar.

Geriye dönüp bakıldığında, filmin kalıcı bir klasik, Soho’da bir tür 80’ler Cherbourg tente olması kaçınılmaz görünüyor. Ancak bu o kadar olasılık dışı görünüyordu ki, Seidelman’ın filmi çekerken geri dönmesi düşünülemezdi. Bu, Richard Hill’in oynadığı post-punk New York sahnesi hakkında bir film olan Smithereens’ten sonraki ikinci işiydi ve yeni bir bağımsız film yapımcıları dalgasının parçası olarak selamlandı. “Ben buna dalgasız diyorum” diyor, “çünkü hiç paramız yoktu.” Ancak Umutsuzca Susan’ı Arıyor büyük bir başarıydı ve büyük ölçüde Madonna’nın ikinci albümü Like a Virgin’in yayınlanmasının ardından açılışından hemen önce bir yıldız olmasına neden oldu.

Ve işte Seidelmann, neredeyse 40 yıl sonra, ilk kez Blu-ray olarak piyasaya sürüldüğü için 33 yaşındayken yaptığı bir film hakkında benimle bir öğleden sonrasını konuşmak zorunda kalıyor. Ona, çok uzun zaman önce yaptığı bir filmle tanıştırılmaktan hâlâ rahatsız olup olmayacağını sormayı planladığımı söyledim, ama sonra Instagram hesabının @desperately_seeking olduğunu önceden fark ettim. Yani varsayılmaz. “Yıllar boyunca Madonna hakkında pek çok soruyu yanıtladım, bu doğru,” diyor gülerek, fazlasıyla yetersiz bir ifadeyle. “Ama hayır, umrumda değil. Zamanın testine dayanan bir şey yapmak heyecan verici. Çünkü bunu yaparken bu terimleri düşünmedim bile. Sadece parmağımı işin üzerinde tutmak istedim.” zamanın nabzı.”

Seidelman’ın filme bir özgünlük noktası verme konusundaki kararlılığı, kadroya almamaya karar verdiği gelecek vaat eden aktörlerin neredeyse kendi oyuncuları kadar harika olduğu anlamına geliyordu: Ellen Barkin, Melanie Griffith, Jennifer Jason Leigh, Jamie Lee Curtis, hepsi değişti aşağı. Susan rolü için, çünkü Los Angeles’ı da hissettiler. Bunun yerine Seidelman, yapımcıları oyunculuk deneyimi olmayan ve onun sokağında oturan bir şarkıcı ve dansçıyı tanıtmasına izin vermeye ikna etti. Madonna bir Borderline yayınladı ama başka bir şey yapmadı ve Seidelman, karakter için “doğru tavrı” bulduğunu düşündü. Bu, Steve Jobs’un Macintosh’u icat etmesinden bir hafta önce Apple hissesi satın almakla eşdeğerdi. Dokuz haftalık çekimler boyunca Madonna, geçen hafta Rolling Stone dergisi onu kapağa koyduğu için Doğu Köyü’nde sorunsuz bir şekilde gezinirken fotoğraflanabilecek az tanınan bir Seidelman’dan güvenliği çağırmak zorunda kaldı.

Gruptaki bir kişinin aniden diğerlerinden daha popüler olduğu göz önüne alındığında, bu grup dinamiğini değiştirdi mi? “Uh, benim için pek değil. Rosanna için daha zor olabilirdi ama bu onun konuşması,” diyor Seidelman.

Arquette, filmde havasız bir ev hanımı olarak harika. Ancak Madonna’nın performansı karşı konulamaz. Kesinlikle muhteşem görünürken ve – Roberta gibi – sadece o olmak istiyorken, onun kasabada dolaştığını izliyorsunuz. Bu arada, hevesli oyuncu Seidelman, Jim rolü için son iki oyuncuya inen Bruce Willis filmi nedeniyle reddetti, bu da seyircinin Madonna ve Willis’in göründüğü kafa karıştırıcı bir sahneyle uğraşmak üzere olduğu anlamına geliyor. ekran.

Ancak Desperately’deki Madonna – nasıl doğru bir şekilde ifade edilirse – Madonna seyircisinin altı yıl sonra In Bed With Madonna belgeselinde izleyeceği şeye çok benziyor. Ekranda kendini oynadığını söylemek doğru olur mu? Seidelman içtenlikle, “Hayır, sanmıyorum,” dedi. “Yani, kendisinin farklı bir rolünü oynuyordu ve bunda kendini yansıtıyordu. Ama senaryolu sözler söylüyor, değil mi? Bu doğaçlama değil.” İki kadın bundan sonra birkaç yıl iletişim halinde kaldı. Seidelman, Madonna’nın düğününe Sean Penn’e gitti ve Madonna, John Malkovich’in başrol oynadığı bir sonraki filmi Making Mr Right’ı çekerken Seidelman’a çiçekler gönderdi. Peki Seidelman neden başka hiçbir yönetmenin onu iyi yapmadığını düşünüyor?

“Evita’da iyi bir iş çıkardığını düşündüm, belki de o karakterle bağ kurduğu için. Bağlandığı şeyi bulması gerektiğini düşünüyorum. Shanghai Surprise’ı izlemedim ama Who’s That Girl’ü gördüm ve sanırım o noktada oldukça ünlüydü. Ünlü biriyle uğraşırken ve onun bir çevresi ve fikirleri varsa ve bu fikirlerin bazıları iyi, bazıları o kadar iyi olmayabilir, bu daha zor” diyor.

Seidelman, Pensilvanya banliyösünde büyüdü, “Muhtemelen beni umutsuzca Susan’ı aramaya çeken şey buydu, çünkü benim için iki yönü var: banliyöler ve şehir merkezi”. Umutsuzca Susan’ı aradıktan sonra bazı komedi çalışmaları yaptı, ancak Fay Weldon’ın klasiği The Life and Loves of a She-Devil’in uyarlaması olan 1989 yapımı She-Devil filmi gerçek bir tepkiye yol açtı. Desperately ile aynı temalara sahip olduğu için onun için yapılmış bir proje gibi geldi: kendi iyiliği için bir toplum rolünden kaçmaya çalışan bir kadın, birbirine karşı iki kadın – bu sefer biraz beklenmedik bir eşleşme tarafından oynanıyor. Meryl Streep ve Roseanne Barr.

Eleştirmenler sertti ve Seidelman, oğlu Ozzie ile doğum sancısı çekerken, filmini hastanedeki yatağından televizyonda yayınlamalarını izledi. Şimdi bu film, The First Wives Club ve Death Becomes Her gibi 90’ların kadın intikam komedi dizilerinin bir ön filmi olarak görülebilir. Peki Seidelman neden filminin bu kadar zor zamanlar geçirdiğini düşünüyor?

“Bazılarının kilolu bir kadını öne çıkardığım ve onu kahramanlaştırdığım için gücendiğini düşünüyorum. %99,99’u erkek olan eleştirmenlerin onun vücudundan gücenmesi beni şok etti” diyor.

Barr’ı yönetmek zor muydu? “Hiç de değil. Onunla çalışmayı çok kolay buldum. Yine bu konuda şanslı olduğumu düşünüyorum, büyük bir TV yıldızı olmasına rağmen asla bir film çekmedi. Ve bence Meryl Streep ile çalışmak herkesi bir nevi zorluyor. onların yeri.”

Seidelman, daha fazla film yönetmek ve ardından Sex and the City’nin ilk sezonunda çalışmak için geri dönmeden önce oğluna bakmak için birkaç yıl ara verdi. Yapımcı Darren Starr ile görüştükten sonra pilot bölümü yönetti. “Bence Darren, Desperate Search hayranıydı ve bu, kadın hikayeleri olan bir New York dizisiydi, bu yüzden ona getirebileceğim şeyi istiyordu. Ancak dizi sonraki sezonlarda daha az cesur ve daha parlak hale geldi” diyor.

Daha mı az sevdin? “Eh, yapmak istedikleri buydu. Biraz tahmin edilebilir hale geldiği için 4. veya 5. Sezonu pek izlemedim. Ancak başarı konusunda tartışamazsınız” diyor. Yine de, Madonna Susan’ın ağzında sigarayla Seidelmann’ın omzunun üzerinden durup olduğu yerde gülümseyerek “Tabii ki yapabilirsin” dediğini hayal etmek çok zor değil.