FYa da bırakın şairleri, kitaplarla dolu bir ailede büyümemiş biri olan genç Andrew Motion, ilişki eksikliğini telafi etmek için hiç vakit kaybetmedi. Altıncı sınıf bir hac yolculuğundan Robert Brooke’un Skyros’taki mezarına dönen Motion, savaş şairinin edebi vasisi Geoffrey Keynes’in (John Maynard’ın kardeşi) Essex kırsalında ondan uzakta yaşadığını keşfetmekten çok memnun. Genç, Brock’u tartışmak için düzenli davetler alır almaz, Keenes vücudunun her yerine zıplıyor ve ona sert öpücükler veriyordu.
Oxford’da ve gelişmekte olan kariyerini Newdigate Şiir Ödülü ile pekiştiren Motion, son günlerini Christ Church’te geçiren eski ama hala ayakta olan W.H. Auden ile düzenli toplantılar yaptı. Auden’in Andrew’a göz korkutucu bir şekilde ne istediğini – yani Motion’ın anlamamış gibi davrandığı şeyi sorması ve bir martini ısmarlaması çok uzun sürmedi. Daha sonra, şiirleri genç şairin kendisinin yapmaya çalıştığı şeye yaklaşan kütüphaneci Philip Larkin ile tanışmaya çalışmak için Hull Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak ilk işinde çalışmaya başlar. Bu sefer yolsuzluk yok – Larkin’in gözleri yalnızca birbirlerine karşı oynamaktan hoşlanan kadınlara bakıyor – ancak birkaç hafta içinde Mushin, bakımsız Larkin evine giriyor ve kendisini edebi vasilerinden biri olarak atadı.
Tüm bunlar, Motion’ın kendi şiirsel görkeminin umutsuzca peşinden koşmasının ardında yatan şey konusunda açık sözlü olmasaydı, çok daha iğrenç olabilirdi. “Bir mentora olan ihtiyacım … onaylanma ihtiyacımla aynı zamana denk geldi ve mentor ne kadar seçkinse, onay o kadar değerli.” Henüz ergenlik çağındayken çok sevdiği annesi atından düşmüş ve sonraki dokuz yılını aciz bir şekilde geçirmiştir. Üç yıl koma acımasız bir şey haline geldi, Jelly Motion’ın bir huzurevinde yaşamasını ve homurdanmalar ve fısıltılar yoluyla ailesiyle iletişim kurmasını gerektiren ciddi bir sakatlık yaşamının yarısı oldu. Bu, genç adamı, hayatında hiç kitap okumadığını söylemekten gurur duyan endüstriyel bir bira üreticisi olan, görüşmediği babasıyla baş başa bırakır.
Motion’ın sürekli şiir yazma mücadelesinin merkezinde yatan, birinin dünyasının veya belki de genel olarak dünyanın merkezi olma arzusudur. Kamu görevine olan açlığı – şair olmaya evet demek, şu ya da bu komisyonda hizmet etmek, sizi şövalye yapan yoğun işlerle uğraşmak – aynı zamanda onun yaratıcı yaşamını baltalayan şeylerdir. Bunun sadece boşa harcanan bir zaman meselesi olmadığını, aynı zamanda bilinçten çekildiği için odağını kaybettiğini, ki bu da yazarların derinin altına işleyen bir eser üretmek istiyorlarsa yavaşlamaları gereken yer olduğunu açıklıyor.
Açık olmak gerekirse, bu bir sefalet hatırası değil. Motion, yoluna çıkan komik hikayeleri ve dedikoduları sunmaktan mutluluk duyar. Bir ozan olarak, “çuval kıçı” (fıçı şeri) şeklinde ödeme alma hakkına sahipti. Bu süreçte, İspanya’da bir akşamdan kalma ile sonuçlanan bir tadım haftasonunda dolaşmaya başlar. Sonra o ve eşinin hafta sonunu Prens Charles’la geçirmek için Sandringham’a gittiği zamanlar var. Yerel personel tarafından sağlanan hizmet düzeyi öyledir ki, bir misafirin çantası açıldığında, dikkat edilmesi gereken her şey çıkarılır ve yıkanır. Motion, bir dahaki sefere ekstra inatçı lekelerle büyük bir yıkama yapacağına yemin ediyor.
Motion, kamu hizmetinin kendini küçümsemesinden kurtulmak için son bir çabayla Baltimore’daki Johns Hopkins Üniversitesi’ne bir mola teklif eder. Pek bilmediği bir ülkede öğretmenlik işine girerek, şiirin yenilip aktarılabilir bir anlama indirgenmeden önce doğduğu gizemli rüya dünyasına geri dönmenin bir yolunu bulmayı umuyor. Bir kitabı, kazanmak için çok mücadele ettiği türden bir hayattan kendi kendine sürgün olarak bitirmenin üzücü bir yolu.
Bülteni tanıttıktan sonra
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]