ARtistlerin çalışma alanları. Bir zamanlar “Suffolk’taki en büyük kül tablası” olarak tanımladığı serbest ressam Maggie Hambling’in stüdyosunu düşünün. ya da rüzgarlı Pennines’in kenarındaki karanlık, sağlam Bronte papaz evi. Ya da Gustav Mahler’in senfoniler üretmeye odaklanmak için şehir hayatından ve yorucu programından çekildiği, bestelenmiş kulübeleri.
Mahler’in bu kadar küçük alanlarda bu anıtsal müzik yapılarını yarattığını düşünmek akıllara durgunluk verebilir, ancak bu, İzlandalı besteci Anna Thorvaldsdottir’i Surrey kırsalındaki evinde ziyaret etmenin bilişsel uyumsuzluğuyla karşılaştırılamaz.
Geçtiğimiz on beş yılda, Anna Thorvaldsdottir kendisini çağdaş müzikte lider bir ses olarak kabul ettirdi. Arka kataloğu geniş ve çeşitli olmasına rağmen, en büyük heyecanı yaratan ve çıktısının özünü oluşturan orkestral çalışmalarıdır. Aralarında Berlin Filarmoni Orkestrası, New York Filarmoni Orkestrası, Los Angeles Filarmoni Orkestrası ve Birmingham Şehri Senfoni Orkestrası’nın da bulunduğu, görevlendirdiği orkestraların listesi, bugünün klasik müziğinin Who’s Who’su gibi okunuyor.
Büyük ölçekli orkestra müziğinin hala ezici bir çoğunlukla tamamen erkek işi olduğu bir dünyada, 45 yaşındaki adamın senfonik güçlere olan bağlılığı çok daha şaşırtıcı. Besteleri belirli bir tür ürkütücü retoriği çekiyor: “buzlu hareket”, “yavaşça değişen ses kütlesi”, “alçakgönüllü genişlik”. Dreaming’i (2010) açan karanlık tıkırtıları, hışırtıları ve neredeyse hiç olmayan vokalleri, Metacosmos’u (2017) noktalayan güçlü kaymaları ve uyumlu bas vuruşlarını veya Catamorphosis’in (2021) içgüdüsel olarak titreyen zirvesini dinlerken direnmek zor Manzaraların, İzlanda’nın şiddetli volkanizmasının bu bulguları şekillendirmekle kalmayıp, aynı zamanda içlerinde pusuya yattığı fikri. Thorvaldsdottir, İzlanda’nın dağlarını ve okyanuslarını “dünyanın müziği” olarak tanımladı. [my] hayat”.
Surrey kırsalında bile mi? “Nerede olursam olayım köklerim her zaman güçlü bir şekilde yankılanıyor” diye ısrar ediyor. Güneşli bir bahar günü ve çevredeki yemyeşil, inişli çıkışlı kırsal alan daha İngiliz görünemezdi. Thorvaldsdottir ve filozof kocası 2017’den beri burada çalışıyor.
Beste odası, bakımlı bahçede yer alan ışıkla dolu bir stüdyo. “Aklına çimleri biçme fikri gelir diye” kapıyı arkamızdan kaydırdı ve ultra şık boşluğa hayret ettim. Yalnızca masanın üzerindeki kapalı bir büyük parşömen kağıdı, odanın kullanımda olduğu gerçeğini ele verir. Thorvaldsdottir, “Çalışırken çok fazla şehvetli sessizliğe ihtiyacım var” diye açıklıyor. “Ve boş alana sahip olmayı seviyorum. Bana göre alan, çok fazla dağınıklık değil, olabildiğince az şey anlamına geliyor.”
Stüdyo bir cennet gibi hissettiriyor: İzlanda’dan olduğu kadar konser salonunun gürültüsünden de uzakta. Ve Thorvaldsdottir’e olan talebi abartmak zor olurdu. Yalnızca Birleşik Krallık’ta, Aralık 2021’de Catamorphosis için Ivors Besteci Ödülü’ne layık görüldü ve Wigmore Hall’da bir konser ve BBC Proms’ta büyük bir dünya prömiyeri yaptı. Yakın zamanda, 2018’den beri misafir besteci olarak birlikte çalıştığı İzlanda Senfoni Orkestrası ile bir İngiltere turnesini bitirdi. Bu arada, koreograf Wayne MacGregor, Kraliyet Balesi için yeni bir çalışmasında orkestral eserlerinden ikisini kullanıyor ve o bir Aldeburgh Festivali’nde öne çıkan besteciler arasında, bu ay boyunca, üç İngiltere prömiyeri de dahil olmak üzere beş eserini seslendirecek.
“Zamanın heyecan verici bir keşfi” olarak tanımlanan bu prömiyerlerin en büyük ölçeği, BBC Senfoni Orkestrası ve şef Eva Olikainen tarafından icra edilecek üç bölümlük AIŌN eseridir. Thorvaldsdottir’in eserleri hakkında yazdığı notlar genellikle karmaşık bir şekilde felsefi ve bazen de genel niteliktedir. Bu nedenle AIŌN (hem “çağ” hem de “dünya” anlamına gelen Yunanca bir terim) “zaman içinde özgürce hareket edebilme, zamanı bir deneyim olarak deneyimlemek yerine içinde yaşadığınız bir yer olarak keşfedebilme şeklindeki soyut metafordan esinlenmiştir. tek boyutta tek yönlü yolculuk” . Şahsen daha doğrudan: “Uzun bir parça. Bu büyük bir parça.”
AIŌN, yaklaşık 40 dakika uzunluğunda ve devasa bir modern orkestra için beste yaptığında kesinlikle her ikisini de yapıyor. Kendimi İzlanda Senfoni Orkestrası’nın yeni kaydına kaptırmış olarak, kendimi ilk bölümde heyecan verici bir an için fışkırırken buluyorum. tını Heyecanıma gülümsüyorsun. “Kesinlikle tüm bu icracıları, tüm bu enstrümanları yaşayan tek bir varlık gibi düşünüyorum,” diye başını salladı. “Nesneleri ve yapıları koordinasyon yoluyla odak içine ve dışına hareket ettiriyorsunuz.”
Aldeburgh’da Romon Gamba yönetimindeki BBC Filarmoni Orkestrası tarafından programlanan Metacosmos, daha kısa ama son derece hırslı, melodik çizgiler çoğalmaya ve bölünmeye başlamadan önce orkestranın dibinden gizemli, parlak bir dronla çıkıyor. Thorvaldsdottir’in müziğinin çoğu gibi, partisyonun bazı bölümleri de hassas bir şekilde derecelendirilmiş sakin tonlardır – bir noktada “sessizlik nüansları” olarak adlandırdığı şey. “Atmosfer hakkında daha çok şey söyleyen daha az dinamikle yazma eğilimindeyim” diye açıklıyor.
Bunlar aynı zamanda görünüşte jeolojik bir zaman ölçeğinde ortaya çıkan parçalardır. Hareket sabittir, ancak kural olarak yavaştır. Yine o İzlandaca ses ortamı. Hiç daha hızlı müzik yazmaya ilgi duydu mu? Biraz şaşırmış görünüyordu. “Bilmiyorum… Yerlerde çok hızlı hareket ettiğimi hissediyorum. Ama aynı zamanda referanslarımın diğer bazı insanlardan biraz farklı olabileceğini düşünüyorum,” diye gülüyor.
Bu tür “buz hareketi” konusunda bir ölçüt olarak hareket etmenin elbette pratik sonuçları vardır. Thorvaldsdottir “sanatları birleştirme” konusunda tutkulu: şu anda hareket halindeyken başka operası olmamasına (“Ama asla asla deme!”) ve dijital multimedya olanaklarıyla ilgilenmesine rağmen, çalışmaları arasında oda operası UR_ yer alıyor. Sık sık video oyunları için müzik yazıp yazmadığı soruluyor (yazmadı) ve film müzikleri hakkında yaklaştı. Ama sorun şu ki, “Farklı bir program. Programım dolu. Ve film projeleri çok hızlı ilerliyor.”
Orkestra konser müziğinin temel soyutlaması, besteyi “enerji gibi, kendi içindeki ve çevrendeki bazı güçlere dokunmak gibi” olarak tanımlayan ve “müziğimle, yazdığım müzik dışında hiçbir şeyi tanımlamıyorum” konusunda ısrar eden biri için kesinlikle uygun görünüyor. .” Daha büyük güçler için yazmayı isteyip istemediğini soruyorum. “Vizyonunuzun gerçekleşmesini istiyorsanız, belki bazı sınırlar vardır,” diye gülümsüyor. “Ama biliyorsun, eğer tam bir orkestran varsa, istediğini yapabilirsin.”
Çalışacak tam orkestralarınız olduğu sürece, yani. Aldeburgh’da Thorvaldsdottir’in eserlerini seslendirmek üzere olan BBC orkestraları, tam da son zamanlarda büyüklükleri ve fonları sorgulanan topluluklardır. Ben bunu gündeme getirirken besteci homurdanıyor. “Keşke bu konuşmayı yapmak zorunda kalmasaydık. Birleşik Krallık’ta böylesine farklı bir orkestranın çok büyük bir varlığı vardı. Uzlaşılırsa müzik hayatımız için yıkıcı olur.”
Bu bağlamda Thorvaldsdottir, yaratıcı sürecini şöyle açıkladı: “Bu, bilirsiniz, yapmamaya çalışmak, izin vermekle ilgili. güç Ancak izin verin” – tüm finansman kuruluşlarına dağıtılmaya değer bir mantra gibi geliyor. Ancak belki de operanın otoparklarda daha iyi performans göstereceğine ikna olan hükümet, Thorvaldsdottir’in bazı temel orkestra geleneklerine meydan okuyan mevcut büyük ölçekli projesinden daha ilham verici olabilir. performans ve prömiyeri bu yıl yapılacak. Sırada Reykjavík, Harpa’da – son teknoloji bir cam müzik mekanı.”Orkestra için konser salonu için değil, fuaye için bir müzik parçası yapıyorum – kopuk bir orkestra için açık bir alan.” Kulağa neşeli, hatta komplocu geliyor. Fon müziği beklemeyin.
* Müzikler Anna Thorvaldsdottir’e ait, 12, 16, 20 ve 24 Haziran tarihlerinde Aldeburgh Festivali’nde seslendirilecek.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]