medyauzmani.com
Melvyn Bragg: “83 yaşında, zaman çok hızlı geçiyor” | Biyografi ve notlar – Gündem Haberleri

Melvyn Bragg: “83 yaşında, zaman çok hızlı geçiyor” | Biyografi ve notlar

Melvin bragg’in günlüğü, geçmişte, Cumbria Wigton’ın büyüdüğü kasabanın bir resmi. Çocukluğunu, yerel bar Black-A-Moor’u işleten Stan ve Ethel’in tek oğlu olarak tanımlıyor. Müthiş hatırasını ve şefkatini başkalarına uygulamayı tercih ederek, ne kadar marjinal olarak mütevazı olması dikkat çekicidir. Bragg, Oxford Üniversitesi’nden burs kazandı, BBC’ye katıldı ve en popüler yayıncılarımızdan biri oldu (sunucu bizim zamanımızda On Radio 4) ve hayatın muadili: Wigton’lu Lord Bragg.

Olağanüstü bir hafızanız var – bu kitabı yazmak için koşmanız mı gerekti?
İşin garibi, hayır. Küçük bir topluluktu ve şans eseri biz de tam ortasındaydık. Çok meşgul, popüler ve nezih bir bardık. Wigton’dan sürekli mektuplar alıyorum – Geçenlerde, benden biraz daha genç olan bir Wigton delikanlısından güzel bir mektup aldım: Neden bunun, bunun ve diğerinin hakkında yazmadın? Kitabın yarısını, içinde farklı kişiler varken yeniden yazabilirim.

Hissettiğin şey nostalji mi?
Wigton için büyük bir nostaljim var. Önemli olan her şeyde çok zengin bir çocukluk geçirdim. Arkadaşlarımın kapılarını çalıp oynayıp oynamadıklarını sormaya bayılıyordum. Geriye dönüp baktığımda, uzun süre oynamış gibiyim. Wigten bana herkese karşı bir dostluk duygusu verdi. Sadece insanlara başını salladın ve merhaba dedin. Bu kolaylık yardımcı oldu.

Ama aynı zamanda çok çalıştın. Oxford’a girişiniz evinizle olan ilişkinizi nasıl değiştirdi?
Bu devam kitabının 42. sayfasındayım – Oxford’da Bana Ne Oldu? Değişiklik, erişimi artırmakla ilgiliydi. Oxford’da Ingmar Bergman’ı keşfettim. Walton Caddesi’nde yürüyordum ve üzerine tüküren kız arkadaşımın büyük posterini gördüm. İçeri girdim ve Bergman’ı duymamıştım. Sadece bu harika kadını görmek istedim ve işte burada – İsveççe konuşuyor. bu film, bağlantı noktasıbir filmin ne olabileceğine dair fikrimi tamamen değiştirdi.

O arkadaş Oxford’a gelmemiş olsaydı evlenebilir miydi?
Oh evet – herhangi bir soru olmadan. Devamında, Sen Oxford’a Gel, Ben Wigton’a Geri Dönüyorum. 52 haftanın 24’ünde Oxford’da sadece sen vardın, kendime güven veriyordum.

Wigton’dan hiç ayrılmasaydın, yaşamak için ne yapardın?
Yerel yönetime katıldınız, fabrikaya gittiniz, muhasebe departmanında çalıştınız veya küçük bir katip oldunuz.

Ailene barda yardım ederdim. Hâlâ düzgün bir bira içebilir misin? Dart oyunu nasıl?
Bira bardağı çekmek küçük bir yetenektir: bir kez sahip olduğunda, sahip olursun. Camın eğilme şekli ve pompanın çekildiği kuvvettir. Dart oyunum berbat. Bahanem, teknik özelliklere rağmen zayıf görüş. Gençken böyle bir mazeret bulmadım – sadece kaybettim.

O zaman daha fazla zamanın olduğunu yazıyorsun
83 yaşında, zaman çok hızlı geçiyor. Pazar günü her geldiğinde şöyle düşünürüm: makine! Bunun dün olduğunu sanıyordum. Çocukluk günleri sonsuz gibiydi. Bu alanda uzmanlaşmış kişiler bir gün bunu açıklayabilir.

yalanlarla büyüdüm – Onları tarif edebilir misin?
Yalanlar annemin gayrimeşruluğuyla ilgiliydi. Yavaş yavaş “büyükannemin” büyükannem olmadığını ve “amcalarımın” da amcalarım olmadığını fark ettim … Daha sonra bazı yaşlılara sormadığım için çok üzgünüm: gerçekte ne oldu? İlgili insanları incitmekten korkuyorsunuz, ancak bu aslında onlara yardımcı olabilir.

Tek çocuk olmak nasıldı?
Babamın ve annemin durumu iyi olmasa da hiçbir eksiğim olmadı. Şımarık değildim ama doğum günü ve Noel hediyeleri, havai fişek gecelerinde havai fişekler ve indirimli yeni bir Paskalya kıyafeti aldım – annem bir zamanlar hazır giyim fabrikasında çalışıyordu. Arkadaşlarım eksik olmadı. Ama erkek ve kız kardeşleri olan insanları kıskandım ve hala kıskanıyorum.

13 yaşındayken yaşadığın bir erimeyi tarif ettin – bunun neden olduğunu hiç öğrendin mi?
Hayır ve o zamandan beri bunun hakkında çok düşünüyorum. Korkunçtu. Arada sırada, geri gelecekmiş gibi hissediyorum. Yirmili yaşlarımın sonunda geri aldım. Şimdi geri dönerse, ne yapacağımı bilemezdim. Bundan sonra ne yapacağımı bilemedim. Okulda çok çalışmak hayatta kalmamı sağladı. Oxford’a girmedim. Ekledim çünkü bu korkunç durumdayken zor kitaplar okursam o süre boyunca başka hiçbir şey düşünemeyeceğimi fark ettim. Bu büyük bir rahatlama oldu. Dört buçukta eve gelir çay içerdim, annemler meyhaneye inerken ben de çalışırdım.

Romantik bir duyarlılığa sahip olduğun için Wordsworthçu olmaktan hoşlanır mıydın?
Umarım öyledir – Okulda şiir yazmaya başladım. Bay Blacka [one of his English teachers] “Senden üç şiir aldım, Bragg. Her biri on dört dize – Shakespeare için yeterince iyiydiler” diye sorardı. Oxford’dayken, birdenbire uzun bir kısa hikaye yazdığımı hatırlıyorum ama onu herhangi bir yere gönderemeyecek kadar utangaçtım. Sonra BBC geldi… Yaptığımızın bedelini ödediğimize inanamadım.

Günlüğünde çok fazla dans var. Dans etme ve şarkı söyleme aşkınız yaşadı mı?
Dizlerimdeki gıcırtı uzun sürmüyor! Ama dans etmeyi seviyorum. Dans etmeyi de çok sevdiği için annemin partneriydim. O günlerde onlara sosyetik deniyordu: bezelye ve turta akşam yemeği, bıçak ve çatal getir.

YapmakEn çok hangi notaları seviyorsunuz?
George Orwell Wigan İskelesi’ne giden yol. Politikanın temel bir şekilde nasıl çalıştığını açıklayın. İşçi sınıfı, Orwell’i madenlere düşürerek nasıl Wigan siyasetçisi olunacağını anlattı. Siyasi inançların çalışma koşullarıyla nasıl bir ilişkisi olduğunu düşünmemi sağladı.

Okumaya utandığınız klasik roman hangisi?
Tanrı adına yedi kere bitirmiş olmama rağmen Prost’u bitiremediğim için hâlâ utanıyorum.

Sırf zevk için ne okursun?
gazeteler Şu anda çok iyi köşe yazarları var. the zamanlar, Muhafız, Yeni ülke devleti, izleyiciOnlar benim temel malzemelerim.

Yazılmayı bekleyen başka kitaplar var mı?
Bu ikinci kitabı yapmak istiyorum. Ve belki de bir başlığım olan ama başka hiçbir şeyim olmayan üçüncüsü.

Diğer gönderilerimize göz at

[wpcin-random-posts]

Yorum yapın