İstasyon saldırısında hayatını kaybedenlerin aileleri adalet istiyor

Ankara’da 10 Ekim 2015’te tren garı önünde meydana gelen terör saldırısında hayatını kaybedenler kazanın yedinci yıl dönümünde anılıyor.

KPSS’ye hazırlanmak için program yaptı ama eve gelmedi

Terör örgütü DEAŞ’ın 10 Ekim 2015’te Ankara Karakolu’na düzenlediği bombalı saldırıda hayatını kaybedenler arasında CHP Malatya Gençlik Kolları kıdemli üyesi Gülbahar Aydeniz de vardı. İnönü Üniversitesi Kamu Yönetimi Bölümü’nden mezun olan Aydeniz, çeşitli işlerde çalışırken KPSS’ye girmeye başladı. 5 Ekim’de kendisine müfredat hazırlayan Gülbahar Aydeniz, Ankara’dan döndükten sonra eğitime başlayacaktı ancak bir terör saldırısında hayatını kaybetti.

‘Adaletin yerini bulmasını istiyoruz’

Gülbahar İdeniz’in babası Salih İdeniz, tek isteklerinin adalet olduğunu söyledi.

Aydens, “Çocuklar masumca ve sebepsiz yere öldürüldü” dedi.

“Yapacak bir şey yok. Annelerin acısını dindirmek yeter. Adalet yerini bulursa anneler mutlu olur, biz de mutlu oluruz.”

Kızının herkesle iyi bir diyaloğu olduğunu ifade eden Idens, “Çalıştığı arkadaşları bizimle hiç iletişimini kesmedi. Sürekli bizi arayıp soruyorlar. 7. yıl dönümü acımasız bir olay. Sürekli mahkemeleri takip ediyoruz. Adaletin yerini bulmasını sağlamak için” dedi.

Aydeniz, kızının tarihi yerleri gezmek ve tarihi yerleri görmek için Ankara’ya gittiğini belirterek, “Ankara’da tarihi ve turistik yerleri gezeceğiz” dedi. Heyecanla gittiler ama fırsat bulamadılar. Sabah istasyon önünde indiklerinde bu kaza onların başına geldi.”

“Kızımın yolunu bulamıyorum”

Kızımı anlatamam. O bir hayattı. Herkesten daha iyi olduğunu düşünen biriydi. Hafızası o kadar ferahlatıcı ki, bir şey söyleyemem. İçimden sözler çınlıyor. “Yapabilirim” dedi. kızıma giden yolu bulamam.”

Acımız ve öfkemiz hala taze.

10 Ekim 2015’te Ankara tren garı önünde meydana gelen bombalı saldırıda hayatını kaybeden Mehmet Ali Kılıç’ın babası Kemal Kılıç, “7 yıl geçti, öfkemiz ve acımız hala eski günlerdeki gibi. ilk gün.”

Keliş, “Bu ülkede barışı istemek, barışı haykırmak suçtur” dedi ve şöyle dedi:

Teröristler genç fidanlarımızı ve sevdiklerinizi gömdü. 9 Ekim akşamı, yüreğinde sevgi ve hoşgörü türküleri, dillerinde huzurla Ankara’ya giden Malatya’dan çocuklarımızı, ruhlarımızı ve sevdiklerimizi aldılar. Oysa çocukların yüreklerinde sevgi, hoşgörü ve barış şarkıları, ellerinde karanfilden başka bir şey yoktu.”

Acılarını ve öfkelerini tazeleyen Keliş, “Maddi gerçekler ortaya çıkmadıkça ve gerçek katiller kanun önünde hesap sorulmadıkça mücadelemiz sonuna kadar devam edecek. Biz bu çocuklara söz verdik. Çocukların verdiği bayrağı taşıyacağız. Onları unutmadık ve unutmayacağız.” .

“10 Ekim hayatımızın bittiği gündü”

Saldırıda oğlu Umut ve yeğeni Onur Tan’ı kaybeden Viramuz Tan, “7 yıldır yaşıyoruz, nefes alıyoruz, bedenimiz burada ama biz burada değiliz. 10 Ekim’de bir ailenin nasıl kaybolduğunu yaşadık, Hayatı biter Ailece yaşıyoruz Bir annenin hayatı nasıl değişti Baba kardeşler yüzde yüz 10 Ekim bizim hayatımızın bittiği gündü.O günün şartlarını tabi ki bilmiyorduk o gün başımıza bir kaos gelecekti. Ankara’nın kalbi Ankara’yı başkent zannettik, güvenlik önlemleri alındı ​​ama akıl almaz bir olaya tanık olduk 10 Ekim 2015 10:04 hayatımızın bittiği gündü oğlum 18, yeğenim Honor Tan 23 yaşındaydı. çok küçüklerdi.Gundemhaberleri.org.tr umutlu insanlardı.O olaydan sonra herkese sesleniyorum.Bizi hain,terörist ilan edenler biz çocuklarımızı böyle yetiştirmedik.

Söz bir anda ağzımdan çıktı.

Oğlunun kuzeniyle Ankara’ya gitmek için izin istediğini anlatan Tan, şunları söyledi:

“Oğluma ‘Dağınık, gitmesen iyi olur’ dedim.” Elini duvara koydu ‘Baba beni bırak’ deyince ‘Git’ dedim o kelime bir anda ağzımdan çıktı.10 Ekim sabahı haber aldım.Bir patlama oldu. Tarif edemedim Ankara’nın göbeğinde nasıl olacaksın.Aradık ama kimseye ulaşamadık.Kargaşa oldu,kimsenin haberi yok,her şey cehenneme döndü.Kardeşimle hemen yola çıktık. Yolda kötü haberler almaya başladık, bize gelen kötü haber Ankara’ya devam etti. Bitirdik. 2015’in 10.04’ünde 10.04’te bitirdik.”

“Çocuklarımızın fotoğraflarına karanfil bırakmak suçtu”

Tan, 7 yıl boyunca zorlu bir süreçten geçtiklerini belirterek, “Psikolojik sıkıntılarımız oldu. Diğer oğlumuzun da sorunları var. Bir türlü alamıyoruz. Henüz kendimize gelemedik. Mahkeme süreci başladı. Bu süreç” Hakim tavırları mahkemede bizi evladını kaybetmiş anne baba olarak değil vatan haini olarak görüyorlar adalet istiyoruz dediğimizde bizi salondan çıkarmaya çalışıyorlar polisin gazlı ve coplu saldırısına uğrayan 10 Ekim’i anacağız Ankara tren garı önüne çocuklarımızın fotoğraflarına karanfil bırakmak suçtu.Bizi suçlu ilan ediyorlar.Çok acı çekiyoruz. ama dinlemiyorlar.Siyasilere sesleniyorum.Bizi yalnız bırakmayın,biz vatanını,bayrağını,milletini seven insanlarız.Çocuklarınızı kaybettik,onlara acımak istiyoruz.Ne düşünürlerdi? Çocuklarının başına böyle bir şey geldi mi? Politikacılara da soruyorum. Çocuklarımızın kanı yeryüzünde kalacak mı, hesap sorulmayacak mı? Bu adalet ne zaman sağlanacak? Bize ne zaman veda edecekler? Adalet istiyoruz. Hayatımızı unutmadık ve unutturmayacağız. Son nefesimize kadar adaleti arayacağız. Huzur içinde yatsınlar diye onlardan öğrendik.”

“Acı gelmez, sözün bittiği yerdeyiz”

10 Ekim 2015’te Ankara’da tren garı önünde meydana gelen terör saldırısında hayatını kaybedenler arasında CHP Malatya gençlik kollarından Gözde Aslan da vardı. Aslan’ın babası Hüseyin Aslan, “Geçmeyen bir acı, kelimelerin bittiği bir yerdeyiz. Kelimelerin anlamı yok. 7 yıldır ne yaşadık? Hayatın bittiği yerdeyiz. Sistemimiz. kırıldık hepimiz bittik çünkü hep özledik. acı çekiyoruz, bekliyoruz. gelmek için. “Gelmeyeceğini bilsek de bekliyoruz” dedi.

Kızımızı biz büyüttük, biz büyüttük, o hep aktif olmaya çalıştı.Siyasetçi olmak istedi.CHP sevdalısı olarak gençlik kollarında görev yaptı.Parti evi gibiydi.direğe tırmandı, pankartlar astı. bir kız. Mükemmeldi.”

Adalet beklediklerini kaydeden Aslan, “104 can kaybedildi, ortada hiçbir şey yok. Uzun arpa yolu yürünemez. İçeride piyonlar var, başka bir şey yok.”