Komedyen Tom Allen: ‘Her yüksek parti kamptır. Bir bakıma kilise, Drag Yarışı gibidir’ | komedi

c39 yaşındaki Omidan Tom Allen, Bromley’de büyüdü ve Ulusal Gençlik Tiyatrosu’nda eğitim gördü. 22 yaşında ayağa kalkmaya başladı ve aynı yıl So You Think You Komik Ödülü ve BBC Yeni Komedi Ödülü’nü kazandı. Dahil olmak üzere TV dizilerinde düzenli olarak görünür. The Great British Bake Off: Bonus Sliceve bir ev sahibi olarak Acemi: Kovuldun Ve ile yemek pişirmek yıldızlar. Şubat ayında yeni bir turne ile yola çıkmadan önce şu sıralar ısınma konserleri veriyor. tamamen. ikinci notları, çok fazlaBu hafta yayınlandı.

geri alma sona yaklaşıyor 13. diziler. Kalıcı çekiciliği nedir?
Bence taziye. Çadır, her kökenden ve kimlikten insanın bir araya geldiği, bir arada yaşadığı ve güzel bir şey yapmaya odaklandığı bir dünyadır. Bence bu, kendimizi çok yorgun ve kontrolümüz dışında hissettiğimiz bir çağda çok hoş karşılanıyor. Pastalar, sadece kendiniz için yapmadığınız bir şey olma eğilimindedir; Dilimleyip paylaşıyorsunuz. Doğası gereği, bu güzel bir özgecil eylemdir. Sonra aşırı şekerden uzak tutmak için biraz eğlenebiliriz. ekstra dilim.

Şu anki dizide Sandro’ya çok meraklı görünüyorsun…
Tek ben olduğumu düşünmüyorum! Bence izleyicilerin yarısı Sandro’ya biraz düşkün.

Şimdiye kadarki en sevdiğiniz Bake Off binicisi kim?
Daha olgun fırıncılarla konuşmayı seviyorum, çünkü kısmen kendimi böyle görüyorum. Bu yıl Carol ve Don’dan, geçen yıl Maggie’den ve önceki yıl Linda ve Rowan’dan keyif aldım. Yaşlı fırıncılar her zaman eğlencelidir.

Ortaya çıkan ev fırıncılarına karşı çok karamsarsınız. ekstra dilim. Hiç üzülürler mi?
Yüzüme topuz gelmemesine şaşırdım! Hayır, onlar harika insanlar ve benimle dalga geçmekten zevk alıyor gibiler. Sıradanlığımın sosyal medyadaki veya magazin dergilerindeki tüm öfkeli sesleri alıp olumsuzluklarına gülmenin bir yolu olduğunu düşünmeyi seviyorum. Bu göz kırpma veya kalkık kaş, kamp kültürüne çok yerleşmiştir; Gücünü kaybedene kadar ucuza oynamakla ilgili. Birçok eşcinsel, dünyayı çok acımasız bir yer olarak görüyor. Ona gülmek, onu daha katlanılabilir kılan yıkıcı bir eylemdir. Gülmekte büyük rahatlık vardır.

Yeni kitabınız, geçen yıl babanızın ölümünden ilham alıyor. Fazla dürüst olmaktan çekindin mi?
ilk kitabımı yazmak, utanma yokMümkün olduğunca dürüst ve savunmasız olmaya çalıştım. Bir yabancı olmaktan veya farklı hissetmekten ne kadar çok bahsederseniz, herkesin bir şekilde tuhaf olduğunu o kadar çok fark ettiğinizi keşfettim. Sosyal medya filtrelerinin olduğu bir dünyada, sıyrılmak canlandırıcıdır. Dürüstlük işe yarıyor gibi görünüyor, bu yüzden sismik bir değişiklik olmasına rağmen babamı kaybetmekten geçtim – bir arkadaş edindim ve sonunda ailemin evinden ayrıldım – benzer bir şekilde yazmaya karar verdim.

Keder hakkında ne öğrendin ve ne tavsiye edersin?
Bu karmaşık bir zaman. Hüzün beni şaşırtan bir şekilde çok yorucu. İlk başta şoktaydım çünkü babam çok ani bir ölüm yaşadı. Anestezi gibiydi. Ben: “İyiyim!” , ama adrenalin dolusun. Bacaklarını kıran ve “Aşağı bakana kadar kendimi iyi hissettim” diyen insanlar gibi. Aylar geçtikçe, daha çok aldı. Yorgun ve bitkin hissedeceksiniz, bu yüzden kendinize iyi bakın. Ama kendini farklı şekillerde gösterir. Bir noktada Jersey Havalimanı’nın iç tasarımına çok kızdım.

Başka bir dönüm noktası, babanızın cenazesinden altı ay sonra, uzak bir kuzenin cenazesiydi.…
Yavaş ama emin adımlarla eski benliğinizin kıvılcımları geri döner. Kendimi bu cenazeyi ve yaptıkları seçimleri değerlendirirken bulduğumda, iyi olduğumu biliyordum. Undertaker, baston ve şapka ile zarif bir kostüm giydi. Willy Wonka’ya benziyordu. Duvara “Yangın durumunda ne yapılmalı” yazılı bir krematoryum asıldı. Anneme dedim ki, “Ama hepimiz bu yüzden burada değiliz?”

Bir de cenazelerin çok karamsar olduğunu söylüyorsunuz…
Babamın cenazesinin güven verici bir ritüel duygusu vardı ama her büyük kutlama bir kamptır. Kendimi her zaman bir sezar olarak hayal etmişimdir: Kıyafetleri severim, bedava bir ev alırsın ve inişli çıkışlı pek çok şerit vardır. Bir bakıma kilise kısa mesafeli araba yarışı.

Bahçıvanlıkta teselli buldun, değil mi?
Eskiden şöyle düşünürdüm: Elephant and Castle gibi modaya uygun bir yerde, temelde sadece bir döner kavşak olan bir apartman dairesinde yaşayacağım, kentsel eşcinsel hipster rüyasını yaşayacağım. Bıyık bırakacağım, harika olacak. Sonunda bunun ben olmadığımı anladım ve bu evi ailemin köşesinde buldum. Banliyöler her zaman kendimi en rahat hissettiğim yerdir. Kır ve şehir arasındaki hinterlandında, oynamak için biraz daha yeriniz var. Babam sebze yetiştiriyordu ve bunun iyileştirici bir şey olacağını düşündüm. İşlerin nasıl büyüdüğünü izlemek çok sakinleştirici. Ben parktayken, her şey yolunda.

Yazılarınızdan etkilenenler kimler?
Alan Bennett’in sıradan hayatta acıma şeklini her zaman sevmişimdir. David Sedaris ayrıca haçın sahneye çıkmasına izin veriyor. “En çok utandığın şeyi düşün ve sonra bunun hakkında yaz” diyor. Garipliğime yaslanmama yardım etti.

Her zaman çok zarifsin. Kaç takım elbisen var?
Yaklaşık 30. Dikiş dikmeyi ve şık giyinmeyi her zaman sevmişimdir. Cannon ve Ball gibi Saturday Night’ın televizyondaki sanatçılarını sevdim. Çok keskin ve zarif olduğunu düşündüğüm yemek ceketleri giydiler. Tom Ford, iyi giyinmenin çevrenizdeki insanlara saygı göstermekle ilgili olduğunu söylüyor.

bir sınıf arkadaşımla okuldaydım komedyen Rob Beckett. Komik okul muydu?
Pek değil, neredeyse kapsamlıydı. Bromley’de sürekli bir şiddet dalgası vardı. Kavgalara karışmamak için aklını başına toplaman gerekiyordu. Özellikle memnun veya açık hissetmedim. Aslında kuzey İngiltere’ye ilk gittiğimde herkesin eşcinsel olduğunu düşünmüştüm çünkü birdenbire insanlar kibar ve merhaba diyorlar.

Çizgi romanlarda iptal kültürü hakkında devam eden bir tartışma var. Hiç kendini sansürledin mi?
doğru değil. Bir genelleme değil, kendi deneyimlerime göre bir pozisyon yazmaya çalışıyorum. Başkalarıyla ilgileniyorsanız, çok fazla endişelenmenize gerek yok. İnsanlara karşı pervasız ve saldırgansanız, muhtemelen size kızacaklar. Bu yeni bir şey olarak tasvir ediliyor, ama aslında sadece “Aptallık etme”. Dünyada pozitif bir varlık olun, sonra gidip birkaç koşucu hapı alın.

Boru hattında başka neler var?
Yeni yılda, geziyorum ve yeni bir dizi yapıyorum. Acemi: Kovuldun. O zaman başka bir kitap yazmayı düşüneceğim. meşgul olmayı severim. Eğlence dünyasına girmek için 18 yaşında okulu bıraktım ama sadece son birkaç yıldır kendimi toparlanmış hissettim. Buraya gelmem 20 yılımı aldı, bu yüzden kendime ne kadar şanslı olduğumu hatırlatıyorum. Bu gerçekten kötü bir şey değil.