Kraliyet Balesi: Elmas Kutlama İncelemesi – Arkadaşlarla İleriye Bakmak | Kraliyet Balesi

BAllet bir etkinliğe, süslü elbiseleri içeride sahneden indirmeye ve uzun süredir devam eden repertuarının mücevherlerini sergilemeye, yeni bir dansçı grubuna becerilerini bileme ve yeteneklerini sergileme şansı vermeye bayılıyor.

Çarşamba Elmas Kutlaması Kraliyet Opera Binası’nda, Kraliyet Dans Akademisi’nden prestijli Kraliçe II. Elizabeth Ödülü’nü aldıktan sonra gerçek bir bale elması olan Mikhail Baryshnikov’un varlığıyla parladı. Ancak asıl amacı, kurumun çalışmalarını destekleyen üyelerin organizasyonu olan Friends of the Royal Opera House’un 60. yılını kutlamaktı.

Arkadaş organizasyonları benzersiz kuruluşlardır – tutkulu, kararlı ve bilgili; Ekstra erişim ve ekstra perde arkası bilgisi karşılığında üyelik parasını vermek. Bu galanın parasını onların şerefine ödediler ve belki de bu programı bu kadar maceralı yapan, yalnızca Kraliyet Balesi’nin şanlı geçmişinden eserlerin değil, aynı zamanda dört dünya prömiyerinin de yer aldığı bu şefkatli destekle oluşan rahatlık duygusudur. geleceğe.

Bunlar arasında en parlak olanıydı. Duo’yu Sevk Et faturadaki tek koreograf Pam Tanowitz tarafından. Bu, William Bracewell ve Anna Rose O’Sullivan tarafından kaleme alınan ve ortaya çıkarken bile kendini sorgulayan bir pas de deux harikası. Kırmızı (onun için) ve mavi (onun için) olarak kesilmiş düzgün beyaz gömlekler ve şortlarla, çift ilk kez bir piste binmeyi bekleyen patenciler gibi bir dizi sönük ışığın önünde ortaya çıkıyor.

Ted Hearne’nin müziği başladığında, hızlı, keskin sıçramalar veya düz arabeskler yaparak ileri doğru ilerliyorlar. Kolları düzleşir ve karmaşık bir hareketle parlar. Bir kez tek ayak üzerinde kanatlara atlar. Başka bir yerde pistin önünde oturmuş bizi ve birbirimizi izliyorlardı. Şaşırtıcı bir yumuşaklıkla altı çizilen ince bir hassasiyet, klasik tavrın parıltıları var. Sert ya da kurumuş kürek kemiklerini nihayet güzelleştirdim. Sadece yedi dakika uzunluğundaydı ama büyük, merak uyandırıcı ve güzeldi – ve çok güzel dans ediyordu.

Benoit Kuğu Tampon İki yıllık konçerto Saint-Preux’un müziğine ayarlanmış daha az yoğun bir olay, ancak saran bir romantizmi uyandırmak için Natalia Osipova’nın dramatik lirizmini ve Stephen McCrae’nin şiddetli varlığını akıllıca kullanıyor. Sanat Yönetmeni Rambert’in Covent Garden’da çalıştığını görmek güzel; Bir sonraki parçası daha önemli olsaydı iyi olurdu.

Joseph Tonga, Kraliyet Balesi’nin gelişmekte olan koreografıdır ve yeteneğinin ağırlığını Kraliyet Balesi’nde hissedebilirsiniz. Bize bak!!, meydan okuyan siyah bir kolun kaldırılmasıyla başlayan ve biten bir protesto eylemi. Arada, 10 dansçıdan oluşan bir falanks, klasik olarak eğitilmiş bedenleri ile hip-hop ifadesi arasındaki dengeyi müzakere ediyor, Michael “Mickey G” Assante’nin dikkat çekici derecede etkili orkestra partisyonunu tepinip dörtnala koşuyor. Harika anlar var: ayağını öne doğru iterken geriye yaslanan bir kız; Grubu çerçeveleyen ve canlandıran geniş kol hareketleri. Daha fazla geliştirme gerekiyor ama bir kartvizit gibi görünüyor.

Valentino Zucchetti’nin son dünya prömiyeriydi. PrimaSaint-Saëns’in Üçüncü Keman Konçertosu’nda, Roksanda Ilincic’in göz kamaştırıcı bir şekilde oyulmuş kostümleri içinde Francesca Hayward, Fumi Kaneko, Yasmine Naghdi ve Mayara Magri tarafından bağlılık ve hassasiyetle dans ediliyor. O güzel ve başarılı ama Christopher Wheeldon ile karşılaştırıldığında sönük kalıyor. Dört içinilk olarak 2006’da American Dance Spectacular için yapılmış, Schubert’ten alıntılara ölüm ve bekaret.

Kraliyet Balesi, özellikle Marcelino Sampi ve Matthew Ball’un soğukkanlı olmayan yaratıcılığının keyfini çıkardığı, Vadim Montagirov ve James Hay ile kimin daha yükseğe sıçrayabileceği, daha hızlı dönebileceği veya kalçalarını daha kolay ve zekice eğebileceği konusunda komik bir şekilde yarıştığı, onu zarif bir eldiven gibi giydi. . Repertuara harika bir ektir.

Program daha tanıdık klasiklerle açıldı – a pas de deux Kötü korunan kız Frederick Ashton tarafından, düet Qualia Wayne MacGregor tarafından ve pas de deux’un canlı bir yorumu Manon Calvin Richardson ve Akane Takada ile. George Balanchine’in resmi analojileriyle kapandı Elmas son bölüm mücevherlerMarianela Nunez’in parlaklığının ve sanatının tüm sahneyi aydınlattığı yer.