tOnu daha önce hiç görmediğiniz bir Sherlock Holmes: Geyik yok, pipo yok ve gizemleri çözmeyi reddediyor. Watson’a ve onu Noel’den önceki gün karşılayan herkese hayretle, “Bah,” diye haykırdı, sanki başka bir Viktorya dönemi bekârı “saçmalık.”
Çünkü bu aynı zamanda daha önce hiç görmediğiniz bir Noel şarkısı. Yazar-yönetmen Mark Shanahan’ın karışımı, her ikisinin de karakterlerini, stillerini ve temalarını alarak ve onları çok sesli bir hikayeye dokuyarak çok iyi uygulandı. Şüpheli bir ölüm (Ebenezer Scrooge), kayıp bir vasiyet ve Noel kazının içine sıkışmış değerli bir köz vardır.
Sahnedeki Noel şarkılarının bolluğu göz önüne alındığında, bu, taze, saçak hissi veren şık bir alternatif. Setler, çeşitli karakter geçişlerinde çarkı çeviren oyuncular tarafından açılıp kapatılıyor ve Holmes rolünde Ben Kaplan’ın müthiş bir merkezi performansı var. Ürkütücü hissettiren sadece prodüksiyonun güzel hızı – biraz hızlanmayla gerçekten işe yarayabilir.
Dickens’ın (veya soyundan gelenlerin) karakterleri, her iki kitabın eserlerini alan ve özgürce uyarlayan bir olay örgüsünde Conan Doyle ile örtüşüyor gibi görünüyor. Moriarty ölür ve Holmes dedektiflik işini bırakır (“Değerli bir düşman olmadan ben bir hiçim”). Scrooge (Kammy Darweish) ölümünden önce ıslah edilmiş bir adamken, Tiny Tim büyüyüp fakirlere bakan bir doktor (Damian Lynch) ve Scrooge’un en büyük hayırsever olmasıyla büyümüştür.
Keyifli dokunuşlar var: Watson (Richard James), Noel sabahı Scrooge’un hindisini getiren çocuktu. Conan Doyle’un dominatrisi Irene Adler (Rosie Armstrong), Sherlock’un sevgilisi olarak geri döner; Scrooge’un yeğeni (Gemma Laurie) ve Fezziwig’in oğlu (yine Lynch) aşk yaşıyor.
Herkes için ilahiler söyleyen, iyi niyetli bir son yaratmak için geçmiş, şimdi ve gelecek Noel’lerinde koşarken olay örgüsü, sürprizlerden ve bulmaca çözmekten kıl payı kurtulur.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın