Zachary Quinto: ‘Amerika’nın düzenine olan inancımı kaybettim’ | Zachary Quinto

WAmansız Amerikalı yazar Gore Vidal akşam yemeği için insanları getirdiğinde, sık sık televizyonda muhafazakar William F. Buckley ile yaptığı tartışmalardan eski kasetler çıkarırdı. Yaşlılığında bile konuklarını bir içkiyle oturtur ve saplantılı bir şekilde genç yüzünün kayıtlarını izlerdi. Son zamanlarda, Zachary Quinto da onları saplantılı bir şekilde izliyor.

45 yaşındaki aktör ve sadık Demokrat, en son Star Trek filminde Spock rolüyle tanınıyor. Şimdi, James Graham’ın West End transferi Best Enemies’da David Harwood’un karşısında Buckley rolüyle “otantik, istikrarlı, karmaşık” Vidal rolüne adım attı.

Quinto, Morgan Neville ve Robert Gordon’un 2015 belgeseline dayanan ödüllü oyun, bizi 1968’in çarpık Buckley ve Vidal tartışmalarına sürüklüyor. Daha önce kesinlikle tarafsız ve gerçekçi olan şeyler, kişisel görüşlerle çarpıtılmış, esprili ve acımasız bir sohbete dönüştü. Her gece yapılan Cumhuriyetçi ve Demokratik ulusal konvansiyonlar hakkında yorum yapan Buckley ve Vidal arasındaki fikir tartışması sansasyon yarattı.

Arkaya taranmış saçları ve kutu gibi gözlükleriyle Quinto, Londra’daki ikinci eğitim günü için mükemmel bir şekilde bir araya getirildi. Lisede rekabetçi bir tartışmadan hoşlanmış olmasına rağmen, birkaç beceri hatırladığını iddia etmesine rağmen, konuşmuyor veya konuşmuyor ve sabit bakışlarına belirgin kaşları tarafından ek bir yetki veriliyor.

Ancak yakın zamanda Who’s Afraid of Virginia Woolf ve The Boys in the Band’in yeniden canlandırmalarında yer alan sanatçı, son rolünde hala ayaklarını bulduğunu itiraf ediyor. Best of Enemies’in West End yapımı, Quinto’nun İngiliz aktör Charles Edwards tarafından canlandırıldığı Young Vic’in bitmesini takip ediyor. “Zaten üretimde olan bir şeye asla adım atmam,” diyor gömleğinin kollarının düğmelerini çekerken. Oyuncu ve ekip daha önce New York’ta bir haftalık prova yaptı, ancak Londra’da hala tamamen yeni. Deneyimin, herkesin daha önce döneme başladığı sınıftaki yeni çocuk olmak gibi olduğunu söylüyor.

Quinto, bilim kurgu dizisi Heroes’daki soygun süper gücü Cellar’dan, Emmy Ödülü adaylığı aldığı tuhaf antoloji American Horror Story’deki korkunç Dr. Oliver Thredson’a kadar çok sayıda seri katil de dahil olmak üzere televizyonda ve filmde sık sık korkunç düşmanları canlandırdı. . Ancak tiyatroyu mesleği olarak görüyor ve West End’de sahne alma arzusunu her zaman dile getirdi. “Gerçekten uzun bir süre Londra’da yaşamak ve çalışmak istedim” diyor hevesle. “Yıllar boyunca burada birçok harika oyun gördüm. imalat Buradaki tiyatro gerçekten heyecan verici.”

Quinto’nun doğmasından on yıl önce, 1968 Amerika Birleşik Devletleri için bir dönüm noktasıydı. Siyasi düşüncede giderek sıklaşan protestolar ve keskin bölünmeler arasında, siyasi parti adaylığı konferansları ilk kez televizyonda tam renkli olarak gösteriliyordu. Daha büyük bütçelere ve izleyicilere sahip haber odalarına karşı, Quinto’nun belirttiği gibi “yeni ortaya çıkan kanal” ABC, yetersiz reytinglerini artırmanın bir yolunu bulmak istedi. ABC, olayın önüne bir kamera koyup tarafsız bir şekilde raporlamak yerine, her günün ardından kafa kafaya yarışan iki siyasi yorumcuyu öne çıkarmayı tercih etti.

Buckley ve Vidal’ı karşı karşıya getirmek ani bir başarıydı. Quinto, “Unutmamalısınız, televizyonunuzu açtığınızda düzinelerce kanal yoktu. İnsanların sadece üç seçeneği vardı. CBS veya NBC’de her zaman izlediğiniz şeyi izlersiniz. Sonra ABC’ye geçersiniz ve siz tamamen karşıt görüşlerini ifade eden iki kişiyi görün.” . Ringde iki dövüşçüydüler. “Kimin kazanacağını görmek istiyorsun.”

Quinto, Vidal ve Buckley’den hem güzel hem de kötü iki nadir yırtıcı kuşmuş gibi bahsediyor. “Senaryoyu yazan o zamanki politikacıların çoğundan daha etkileyiciydiler” diyor. “Sözlü akrobasileri onları farklı kılıyor.”

Vidal’ın ana akıma boyun eğmeyi reddetmesi Quinto’yu karaktere çeken şeyin bir parçasıydı. Ünlü yazar, Quinto’nun teşvik ettiği ve sevdiğini söylediği bir alıntıyla eşcinsel olmanın heteroseksüel olmak kadar doğal olduğunu söyledi. “İlişkilerle çok karmaşık bir ilişkisi vardı,” diyor dikkatle. “Ona kalbini açan bir çocuğu öldürdüğünde hayatında büyük bir kayıp yaşadı. [second world] savaş. Sanırım bir şekilde kireçlendi.”

Tartışmaların özellikle ateşli bir anında Vidal, Buckley’i “kripto Nazi” olarak nitelendirerek eleştirdi ve Buckley şaşırdı ve Vidal’ı “eksantrik” olarak nitelendirdi. 2000’lerin başında eşcinsel olduğunu ilk kez kamuoyuna açıklayan Quinto, “Kuir kelimesi geri getirildi” diyor, “ancak bu 1968’de Stonewall isyanlarından önceydi, gey kurtuluş hareketi gerçekten patlamadan önceydi.” Onun dışarı çıkıp şunu söylemesi, “-etkiyi göz önünde bulundurarak tökezliyor- ‘Bence bu, hayatlarının geri kalanında ikisinin de gerçekten bitmediği bir an. Karakteristik olmayan bir şekilde dürtüsel olan saldırı Buckley’i Vidal’dan daha çok vurdu: “Bence Buckley bu anı kariyerinin en büyük başarısızlıklarından biri olarak gördü. Ama Vidal, onu izlerseniz gülümsüyor. Sanırım bunu bir kazanç olarak gördü.” Ülke skandaldı ama Vidal skandaldan memnundu. “Hangi ateşle oynadıklarını biliyordu.”

Bu tartışmaları böyle yapan işte bu yangındı – Quinto alçak, yavaş bir sesle bağırıyor, doğru kelimeyi buluyordu – “dinamik”. Ancak gaddarlıkları ve kabalıkları ana akıma nüfuz etti. Quinto, “haberlerin olayların nesnel ve tarafsız bir ifadesi olduğunu” düşünüyor. Birçok yönden bu tartışmalara kadar gidebileceğiniz yankı odaları, ideolojik kültür savaşları ve görüşlerin bataklığı haline geldi. “Ben haklıyım, sen haksızsın ve bunu görmenin başka yolu yok”un doğuşuydu. Bu kutuplaşma ancak son 50 yılda yoğunlaştı.”

Mevcut siyasi durumumuz göz önüne alındığında, bir tür yokluğu tanımlar. “Modern dünyada bağlantı zarafetini kaybettiğimizi düşünüyorum” diyor. Sosyal medya bunu terk etti ve partizan haber kanallarının oluşması birbirleriyle konuşma seviyesini düşürdü. Birbirimize saygımızı birçok yönden kaybettik.”

Büyürken, Quinto siyasete aktif katılımla çevriliydi. Annesi küçük kasabaları Pittsburgh’da yerel siyasetle uğraşıyordu, büyük büyükbabası belediye meclisindeydi ve büyükbabası Kongre’deydi. Bir yetişkin olarak Quinto, her iki seçimde de Barack Obama’yı sorguladı, Obama’nın kampanya merkezindeki telefonları açtı ve onun için ülkeyi gezdi.

Ancak o zamandan beri, oyuncu siyasette umut bulmanın giderek zorlaştığını fark etti. “Dürüst olmak gerekirse, demokratik sistemimize olan inancımı kaybettim” diyerek koltuğuna yaslandı ve istifa etti. “Ülkemizde durum çok iç karartıcıydı.” Pencereden elini sallıyor. “Eminim buradaki pek çok insan bağlantı kurabilir. Şu ana kadar sarkaç tek yöne dönmüş ve küresel bir taramadan geçiyor gibi görünüyor. Yakın zamanda hasarı nasıl onarabileceğimizi veya nasıl tamir edebileceğimizi bilmiyorum. ”

Ancak bu çaresizlik, keskin zekası ve karşıt görüşlere sahip insanlarla konuşmanın hem eğitim hem de eğlence olduğu konusundaki güçlü ısrarı ile onu Düşmanların En İyisi’ne çeken şeyin bir parçasıydı. Quinto inatla, “Tarihin tekerrür etmesi için bir umut çekirdeği var,” diyor. “1968 ve 2022 bazı yönlerden birbirine benziyor değil mi? Şimdi olduğu gibi o zamanlar da büyük bir toplumsal çalkantı vardı. O dönemde ortaya çıkan şeylerden biri de radikal yeni düşünceydi. Bence bu şimdi de mümkün. ”

Vidal bir keresinde değişimin yaşamın doğası ve umudu olduğunu yazmıştı. Geleceğe bakıldığında, Quinto benzer bir şeye yapışıyor. “Umarım bizi kurtarılabilir bir yöne götürür.”

en iyi düşmanlar Pazartesi’den itibaren Londra’da Noel Coward Tiyatrosu 14 Kasım 18 Şubat’a kadar.